Όταν ρωτάς ένα 11χρονο θύμα βιασμού «τι φόραγες;» οφείλουν να σε… παραιτήσουν!

Αυτό το σκουπίδι θα πάει στη φυλακή, επειδή ο αγώνας του παιδιού έφτασε στο τέλος του. Μέχρι να αποδείξει όμως τα όσα πέρασε το κορίτσι πέρασε πολλά. Εκτός του ότι έβλεπε τον βιαστή-πατέρα της να κυκλοφορεί ελεύθερος.

Μέσα στις ερωτήσεις που κλήθηκε να απαντήσει ήταν «τι φόραγε;».

Όχι από τον συνήγορο υπεράσπισης αλλά από δικαστικό.

Τι φόραγε όταν ήταν 11 χρονών;

Το γενναίο ούτως ή άλλως κορίτσι απάντησε. Με το ίδιο θάρρος που αντιμετώπισε τον βιαστή της, αντιμετώπισε και αυτό το αισχρό ερώτημα: «Τις πιτζάμες μου φόραγα… Ήμουν 11 χρονών». Αυτό απάντησε και μαζί με την όποια σκοπιμότητα της ερώτησης, τελείωσε και τον τύπο που έκανε την ερώτηση σε ένα παιδί που βιάστηκε από τον ίδιο του τον πατέρα, στα 11 χρόνια του…

Γιατί, ΝΑΙ, κάποια πράγματα δεν πρέπει να λέγονται. Δεν δικαιολογούνται από κανέναν πια, όσο κι αν σκίζουν τα ρούχα τους κάποιοι νομικοί, με προφανή σκοπό να μην χαλάσουν τη… ζαχαρένια κάποιων δικαστικών. Κι αν υπάρχει πολιτεία και κράτος, αν υπάρχει έστω ένας σε αυτόν τον τόπο που θέλει όντως τα θύματα βιασμών να βρίσκουν το θάρρος και να καταγγείλουν τους βιαστές τους, οφείλει να… παραιτήσει δικαστικούς σαν τον συγκεκριμένο.

Γιατί είναι ντροπή αυτές οι ερωτήσεις. Είναι ντροπή να ρωτάμε το οποιοδήποτε κορίτσι «τι φόραγες;» όταν έχει πέσει θύμα βιασμού. Πολλώ δε μάλλον αυτό το κορίτσι… Αυτό το γενναίο κορίτσι. Πόσο θα μείνει στη φυλακή αυτό το σκουπίδι δεν το ξέρω. Βλέπεις στην Ελλάδα οι νόμοι φτιάχνονται μάλλον για να ελαφρύνουν το θύτη παρά το θύμα. Γενικά… Ελπίζω να μείνει μέχρι να εκτίσει και την τελευταία μέρα της ποινής του.

Κι αυτό θα είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει το νομικό μας σύστημα. Αυτό που… δικαιολογεί ακόμα το «τι φόραγες;».

Και δεν ντρέπεται καθόλου…